Podzielone Królestwo. Dobry wiatr - Allan Frewin Jones, Gary Chalk

Tytuł: Podzielone Królestwo. Dobry wiatr
Autor: Allan Frewin Jones, Gary Chalk
Wydawca: Papilon
Ilość stron: 184
Ocena: 5/6

„Żelazny Wieprz” nie daje za wygraną siedząc na ogonie zwinnemu niebolotowi, którym uciekają nasi bohaterowie i tylko niezwykła zwrotność cechująca podniebny stateczek oraz imponujące umiejętności Esmeraldy pozwalają trójce zwierzątek umknąć pościgowi. Dzielni podróżnicy kierują się w stronę Idyllandii, gdzie odbywa się właśnie Doroczny Kiermasz Sera, podczas którego można spotkać tabor Wędrowróżów. Tym samym Esmeralda ma okazję spotkać się z ciotką i poprosić ją o pomoc w znalezieniu drugiej borsuczej korony. Niestety nie wszystko idzie po myśli Bystrostopy, którą spotyka niemiła niespodzianka, zaś ostatecznie trójka świeżo upieczonych przyjaciół zmuszona jest czym prędzej uciekać z Idyllandii. Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło, toteż Esmeralda, Drepcik i Cezary kierują się we wskazanym przez ciotkę Reginę kierunku – prosto do Weritarii, gdzie swoje korzenie zapuściła Czcigodna Gildia Spostrzegaczy.

Pierwszy tom Podzielonego Królestwa rozpoczynający niesamowitą przygodę kusił czytelnika urokami pirackiego życia, którego aurę z łatwością można było wyczuć w trakcie czytania. Drugi prezentuje za to nie mniej nęcący, chociaż zupełnie inny styl egzystencji. Autorzy w niezwykle barwny sposób odmalowują cygańskie tabory, które zachwycają kolorami, różnorodnymi dziwadłami, magią, łakociami i ogólną atmosferą radości, zabawy i śmiechu. Chociaż wątek ten nie jest dominujący, a wydarzenia bynajmniej nie sprzyjają naszym bohaterom, to młody czytelnik i tak ma okazję zachwycić się wypełnionym niezależnością życiem Wędrowróżów. Nie ulega wątpliwości, że nie jeden zapalony podróżnik z chęcią przyłączyłby się do takiej wesołej gromady bezustannie przemierzającej Podzielone Królestwo.

Dobry wiatr nakreśla także obraz elitarnej szkoły pełnej szalenie inteligentnych i może dlatego całkowicie głupiutkich nauczycieli. Naukowe wywody jednego z członków grona pedagogicznego są nie tyle zagmatwane i niezrozumiałe, co zwyczajnie nie mają najmniejszego sensu. Nie ma wątpliwości, że każdy uczeń czuje się czasami zbyt mało inteligentny by zrozumieć filozoficzny bełkot profesora. To krępujące, ale kto powiedział, że wywyższający się belfer naprawdę pozjadał wszystkie rozumy? Zresztą, w powieści przysypiającemu w swoim gabinecie rektorowi naprawdę daleko do ideału, a przecież stoi ponad wszystkimi innymi nauczycielami. Czyż tym bardziej nauczyciele w świecie rzeczywistym nie są tylko pełnymi wad ludźmi?

Drugi tom Podzielonego Królestwa porusza także temat zupełnie niespodziewanej i niesamowicie bolesnej zdrady, której nikt się nie spodziewał. Cios ten padł ze strony osoby zaufanej, bliskiej, może nawet najważniejszej w życiu Esmeraldy. A jednak osoba, którą młoda Wędrowróżka znała od lat, okazuje się zdrajcą, kimś kto własne ambicje postawił ponad uczuciami. Jakkolwiek bolesne mogło być to doświadczenie, Esmeralda już na samym początku swojej wyprawy postawiła sobie cel, który pragnęła osiągnąć i teraz dzielnie znosi przeciwności losu. Choć głęboko zraniona, szybko odzyskuje dobry humor dziarsko podążając w kierunku wyznaczonym jej przez przeznaczenie. Tym samym, bez wątpienia jest ona przykładem osóbki, która zbyt łatwo się nie poddaje, jest pomysłowa, odważna i energiczna, czego można jej zazdrościć. Zresztą, warto się także od niej uczyć, gdyż każdy boryka się w swoim życiu z większymi bądź mniejszymi dramatami, a jak pokazuje przykład Esmeraldy, wtedy należy podnieść wysoko głowę i brnąć do przodu nie załamując się.

Niemniej jednak, zdrada nie dominuje w powieści, gdyż nasi bohaterowie zawierają także nową, jakże cenną dla nich przyjaźń. Dzięki pomocy jeża o otwartym umyśle i wielkie wiedzy zdobywanej w Gildii, trójka poszukiwaczy borsuczych koron ma okazję wykazać się i zrobić kolejny krok ku swojemu przeznaczeniu. Tylko czy obdarzenie zaufaniem nieznajomego naprawdę jest dobrym pomysłem? Czy ten miły, pomocny jeż, który momentalnie zjednał sobie bohaterów zasługuje na to zaufanie i powierzenie mu pieczy nad cennymi artefaktami? W tym tomie czytelnik się tego nie dowie, ale na pewno przyszłe części pomogą mu w znalezieniu odpowiedzi na wszystkie pytania, włącznie z tymi.

Podsumowując, Podzielonego Królestwa. Dobry wiatr to bez wątpienia bardzo dobra kontynuacja części pierwszej. Akcja rozwija się tu coraz szybciej, jest coraz bardziej interesująca, bohaterowie zmagają się z coraz to nowszymi problemami, a dodatkowo nie brakuje tu również humoru. Młody czytelnik nie może się nudzić stanowiąc część małej załogi, która z łatwością pakuje się w kłopoty i efektownie się z nich wydostaje. Ta książka to prawdziwa gratka dla młodych miłośników przygód!